Podgorica, (MINA) - Fond za humanitarno pravo (FHP) neæe se žaliti Višem sudu u Podgorici na presudu Osnovnog suda koji je Šabanu i Arifi Rizvanoviæ iz Bukovice dosudio po deset hiljada EUR zbog torture koju preživljeli 1993. godine. Pripadnici rezervnog sastava Vojske Jugoslavije (VJ) pretukli su u februaru 1993. godine braèni par Rizvanoviæ, koji su tada imali po oko 70 godina. “Uprkos manjkavosti presude, FHP se neæe žaliti Višem sudu u Podgorici jer smatra da bi pokretanje drugostepenog postupka za Šabana i Arifu Rizvanoviæ, koji æe uskoro napuniti 90 godina, znaèio da pravdu na koju èekaju više od 17 godina vjerovatno neæe ni doživjeti”, navedeno je u saopštenju. FHP je zbog toga apelovao na Državno tužilaštvo Crne Gore da se u interesu pravde i humanosti odreknu prava na žalbu u ovom sluèaju i tako omoguæe da Šaban i Arifa Rizvanoviæ što prije doðu “do kakve takve satisfakcije za nepravdu koju su preživjeli”. Dodaje se da je FHP 7. aprila primio presudu Osnovnog suda u Podgorici kojom se Crna Gora obavezuje da Šabanu i Arifi Rizvanoviæ, Bošnjacima iz zaseoka Èerjenci, selo Bukovica, opština Pljevlja, isplati obešteæenje u iznosu od po deset hiljada EUR, zbog odgovornosti države za torturu koju su nad njima izvršili pripadnici rezervnog sastava VJ. Tužbu u ime Šabana i Arife Rizvanoviæ, FHP je podnio 30. oktobra 2006. godine, u okviru programa podrške žrtvama kršenja ljudskih prava u prošlosti u ostvarivanju prava na reparacije. “FHP smatra da je sud u obrazloženju presude propustio da utvrdi prave razmjere odgovornosti države ali da se dosuðenim obešteæenjem Šabanu i Arifi Rizvanoviæ obezbjeðuje primjerena satisfakcija za ono što su preživjeli”, navedeno je u saopštenju. Osnovni sud u Podgorici je utvrdio da je država Crna Gora odgovorna jer nije preduzela nikakve mjere da sprijeèi nasilje nad Šabanom i Arifom Rizvanoviæ, i da im zbog toga duguje materijalno obešteæenje. “FHP smatra da je sud u presudi propustio da utvrdi da se odgovornost države zasniva i na èinjenici da su poèinioci torture bili pripadnici rezervnog sastava VJ i da su istupali u ime države”, kaže se u saopštenju. Navodi se da odgovornost države za akte službenih lica, propisana u Ustavu tadašnje Savezne Republike Jugoslavije i Zakonu o obligacionim odnosima, predstavlja pravno i moralno ozbiljniji vid odgovornosti države. Nasuprot tome, kako se dodaje, sud je u sluèaju Šabana i Arife Rizvanoviæ, utvrðujuæi odgovornost države jedino zbog neèinjenja i nesprijeèavanja akata nasilja, minimizirao njenu odgovornost, izjednaèujuæi je sa situacijom kada država nadokandi štetu koja nastane kao propust u obezbjeðivanju sportskih dogaðaja, demonstracija i protesta. Prema izjavi Šabana Rizvanoviæa, 22. februara 1993. godine, u njegovu porodiènu kuæu u selu Èejrenci u kojoj je živeo sa suprugom Arifom, došli su pripadnici rezervnog sastava VJ iz Pljevalja Ðoko Gogiæ, Radmilo Ðukoviæ, Slobodan Cvetkoviæ, Dragan Jelovac i Aco Maliniæ. On je rekao da su ga rezervisti izveli iz kuæe i poèeli da ispituju da li pomaže i snabdijeva hranom “Zelene beretke”. Iako im je odgovorio negativno, vojnici su poèeli da ga tuku kundakom puške, a zatim i pušèanom cijevi. Rizvanoviæ je od udaraca ubrzo izgubio svijest i jedino èega se sjeæa je da ga je neko udario èizmom po leðima, dok je ležao oboren na zemlju. Kada se osvijestio, hteo je da ustane i da se vrati u kuæu, ali ga je Cvetkoviæ nekoliko puta udario pušèanom cijevi u grudi. Kada su vojnici otišli, Šaban je ušao u kuæu i tada vidio da je i njegova supruga Arifa pretuèena i da leži u lokvi krvi bez svijesti. Kada se povratila, Arifa je isprièala suprugu da ju je Ðukoviæ uhvatio za glavu i njome udario o drveni okvir prozora. Šaban i Arifa Rizvanoviæ su, u vreme kada se dogodio upad u njihovu kuæu imali preko 70 godina. (kraj) del/isf